(Ανανεωμένο) Μετά τα “ασφαλιστικά μέτρα” από τους 20 (από τους 43) εργαζόμενους εναντίον των Τεχνικών Εκδόσεων που, από το 2006, η οικονομική διαχείριση γίνεται από τις “Εκδόσεις Λυμπέρη” θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα με την ελπίδα ότι, η ελπίδα δεν έχει εγκαταλείψει ακόμα την ιστορική εταιρία
α. θα κάνω ότι, είναι ανθρώπινα δυνατόν για να μην αφήσω έκθετους τους 23 εργαζόμενους που συμπαραστάθηκαν (και συμπαρίστανται) στην προσπάθεια διάσωσης της εργασίας τους
β. Θα προσπαθήσω να αναβιώσω το ψηφιακό “META4Four” και γι’ αυτό χρειάζομαι συνεργάτες στους παρακάτω τομείς: λογοτεχνία, θέατρο, κινηματογράφο, αθλητικά, εσωτερική και εξωτερική πολιτική και άλλους τομείς που θα αναφερθούν εν καιρώ
Κ.
RSS - Posts
28 Comments
We are Anonymous. We are Legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us… Μαζί σου κ. Κώστα!
τι το ήθελες αυτό το …κύριε;
παρων!
Κώστα, διαθέσιμος σέ ό,τι τυχόν θά μπορούσα νά συμπαρασταθώ. Γιά τούς ‘ιδρυτικούς’ τουλάχιστον, η δύναμη γιά τόν μετασχηματισμό καί γιά τή συνέχιση τής διαδρομής είναι, πιστεύω, δεδομένη! Συγχαρητήρια γιά τή στάση σου, (παρ’ ό,τι βέβαια, δέν υπήρχε καμμιά αμφιβολία…)
Αργυρης Ρόκας
Παρών κι ἐγώ! Ὑπό προϋποθέσεις θά μπορῶ νά γράφω γιά λογοτεχνία καί βιβλία γενικά, κινηματογράφο καί μουσική.
Σέ ότι κάνεις δάσκαλε είμαστε μαζί σου! Περιμένουμε νέα!
Captain,
Και εγω μέσα! Να στείλω βιογραφικό;
ΠΑΡΩΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
[needless to say]
Επειδή τυγχάνει στην οικογένεια να διαθέτουμε ένα σπαθί (αυτό του πατέρα μου), μαζί σας…!
Όσες επιλογές έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωή μου, τις έκανα γιατί από εσένα και την υπόλοιπη ομάδα των Τεχνικών Εκδόσεων έμαθα να σκέφτομαι χωρίς παρωπίδες και πάνω από όλα να ονειρεύομαι. Δεν ξέρω πόσο μπορώ να βοηθήσω, αλλά είμαι στην διάθεσἠ σου…Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μάς όλα αυτά τα χρόνια και για τις αξίες που ακόμα και τώρα δεν εννοείς να προδώσεις…Ξέρω ότι ίσως ακούγεται κάπως ρομαντικό και ίσως εκτός πραγματικότητας, αλλά όλη αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να τελειώσει έτσι…
Και πάλι ευχαριστώ…και καλή δύναμη
Για την μπαρουφολογία έχεις τον coyote racing…
Σε αναζητώ στη Σαλονικη ξημερώματα, αλλά δεν σε βρίσκω.Και δεν κατάλαβα Βασίλη, εγώ δεν έχω την κατάρτιση να αναπτυξω ένα επιστημονικό θέμα. Τόσα χρόνια ΑΠΘ και οδοντιατρική…
άκου τίτλο εργασίας που ετοιμαζω…
Λεύκανση δοντιών -Λεύκανση κ..οτρυπίδας.
Για κάποιους δίλημμα για άλλους ανάγκη.
(Θυμάσαι πόσες φορές παίρναμε παραμασχαλα τους 4τ και πηγαίναμε στη λέσχη για καφέ;Αυτό ήταν τέλειο σκηνικό.Δυο άτομα,δυο φραπέ,δυο 4τ…ένας ο τρόμπας…
…ρε συ τελειώνουν οι 4τροχοι μας ρε,το καταλαβαίνεις;)
Και όπως έχει πει και ο Τζιμάκος για την Τζούλια ,
έχουν ένα κοινό . Και οι δύο έχουν κάνει λεύκανση πρωκτού , ο ένας για αισθητικούς λόγους και η άλλη για επαγγελματικούς!!!
Γειά σου ρε coyote !!
Υ.Γ. Έχω ιδέα για το στερητικό σύνδρομο .
Οπως η ενότητα του περιοδικού 10 χρόνια πριν ή 20 χρόνια πριν για τα παλαιότερα τεύχη , έτσι και εμείς θα πηγαίνουμε στον περιπτερά μας το αντίστοιχο περιοδικό , π.χ. Μάιος 2003 κ.λ.π.!!
Τουλάχιστον μέχρι να συνηθίσουμε την ιδέα!
Μαζί σου Δάσκαλε..Με όποιον τρόπο μπορούμε θα βοηθήσουμε ώστε να μην σβήσει η Ιδέα, η οποία και μας συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια..
Να καταφέρουμε να νιώσουμε έστω και λίγο όπως ο γλάρος Ιωνάθαν!
Δηλώνω παρών λοιπόν!
That’s more like it !
P2
είμαστε μαζί σας σε ότι και αν κάνετε… οπαδοί του ονείρου που δεν θέλουμε και δεν πρέπει να τελειώσει ….
ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα ότι τον άλλο μήνα δεν θα υπάρχουν 4τροχοι… και τι σκατά θα μείνει στην Ελλάδα… με τι θα μεγαλώσουν τα παιδιά… με τουρκικα σειριαλ και τα ξεκολα του ιντερνετ… γαμω την π… ..
πόσα λεφτά χρειάζεσαι…; φτιαχτε μια σελιδα στο ιντερνετ στο http://www.groopio.com/ πχ… να μπουμε μεσα να συνεισφέρουμε και εμείς…
Καλησπέρα Κώστα,
η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ! Δεν μπορεί να τελειώσει εδώ!
Σε ακολουθώ και σε διαβάζα από το επετειακό τεύχος του 1993, όταν ακόμα ήμουν μαθητής 2ας λυκείου. Είναι η πρώτη φορά τόσα χρόνια που γράφω ένα μήνυμα εδώ στο Blog σου.
Φυσικά είμαι έτοιμος να συνεισφέρω σε οποιαδήποτε θέση αρθρογράφου. Να σου πω ότι σπουδάζω στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου στην ειδικότητα “Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό”, άρα θα μπορούσα να βοηθήσω σε ότι έχει να κάνει με Ιστορία αλλα και πολιτική.
Αναγνώστης σας από το 1988, 13 ετών. Στη διάθεσή σας.
Όλα κάνουν τον κύκλο τους και όλα μπορούν να αρχισουν ξανα – “σε νέες φόρμες”, που έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις.Και ο κύκλος των 4Τ νομίζω ότι είχε κλείσει εδώ και χρόνια, πιο πολύ συναισθηματικό ήταν το ζήτημα κατ’ εμέ.
Το πνεύμα όμως των παλιών 4Τ και η τόσο “δημιουργική γκρίνια” (!!) του ΚΚ, αυτά που μας έκαναν για χρόνια να περιμένουμε πότε θα ξημερώσει η 1η του μήνα, μπορούν υπέροχα να ξαναυπάρξουν στο ΜΕΤΑ4Four ή αλλού – στην πραγματικότητα, ήδη υπάρχουν σε αυτό εδώ το μπλογκ!
Κώστα, όπως ξέρεις καλά υπάρχει μια γενιά σαραντάρηδων (πάνω-κάτω) που “μεγαλώσαμε με την αναπνοή σου” και που σήμερα, one way or another, έχουμε την όρεξη και την δύναμη να σε ακολουθησουμε σε ότι κάνεις. Και ακόμη περισσότερο, να συμμετάσχουμε ουσιαστικά (εάν χρειαστεί) σε αυτό, προσβλέποντας ίσως σε μία νέα κοινωνική και πνευματική “ζύμωση” – παρόμοια με αυτή που βιώσαμε μέσα από τους 4Τ τις δεκαετίες του 70 και του 80.
Η δική σου παρουσία νομίζω ότι μπορεί ακόμη σήμερα να συσπειρώσσει, ίσως και αποτελεσματικότερα απ’ ότι παλιά, ένα από τα καλά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Ενα κομμάτι που, στο κάτω-κάτω, εσύ εν’ πολλοίς δημιούργησες: όλους εμάς που βιωματικά, διαβάζοντας σε για τόσα πολλά χρόνια, μάθαμε ότι πάντα πρέπει να κοιτάμε προς τα “ξάστερα του ουρανού” (Παλαμάς έφη) χωρίς να μας πολυνοιάζει η σκόνη που υπάρχει κάτω από τα πόδια μας. Και ας γκρινιάζουμε για αυτήν….
So, let’s rebuild “KK’s lonely hearts club band”! It will fuckin’ rock!
‘We’re on a Mission from GOD’
(απο το επος Blues Brothers)
🙂
Γκρίνια; Ακόμα το λέτε;Έχω την εντύπωση πως όλα όσα πρόβλεψα “γκρινιάζοντας” βγήκαν αληθινά
Φυσικά όλα όσα προέβλεψες Κωστα βγήκαν αληθινά (δυστυχώς).
Δεν είναι όμως απαραίτητα κακό πράγμα η γκρίνια – και δη η “δημιουργική”. Ισα-ίσα, μας παέι μπροστά. Για να δημιουργήσει κάποιος καινούρια πράγματα, πρέπει πρώτα να απορρίψει (και δια της γκρίνιας) τα παλιά, έτσι δεν είναι; 🙂
Παρών Δάσκαλε σε ότι βοήθεια χρειασθεις. ΄Και βεβαια εκτός των αγαπημένων 4Τ, υπάρχει και άλλη μεγάλη απώλεια που δεν τη θίξαμε. Η μεγάλη αγάπη μας, η ΠΤΗΣΗ.
κ. Καββαθά, όντας φανατικός αναγνώστης από τον Ιανουάριο του 1982 δεν μπορώ να φανταστώ οτι δεν θα υπάρχει τεύχος πλέον στα περίπτερα. Για οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστεί είμαι στη διάθεσή σας με μεγάλη χαρά αλλά και τιμή.
Αναγνώστης απο το 1973 (στο μεταξύ αγορασα και τα προηγούμενα τεύχη!).Απο τοτε κι εμείς αλλαξαμε και ο κόσμος μας άλλαξε και το περιοδικο μας άλλαξε (όσοι είμαστε το ξέρουμε καλά!).
Όμως οι ιδέα 4τροχοι δεν άλλαξε. Είμαι σίγουρος οτι όλοι θα στηριξουμε μια νέα προσπαθεια (π.χ. προς το παρόν online με ετησια συνδρομή).
Κουράγιο Κ.Κ. Οι 4τροχοι υπαρχουν!
Μιλώντας για πολιτισμό, υπήρξε ένα ακόμα περιοδικό των Τεχνικών Εκδόσεων που λεγόταν ΗΧΟΣ, και που δεν έμελλε να γιορτάσει τα 40 του χρόνια [Το τεύχος του οποίου η κυκλοφορία αναστάλθηκε ήταν ακριβώς το …επετειακό].
Το πρώτο και μακροβιότερο στη Ελλάδα σε θέματα τεχνολογίας αναπαραγωγής ήχου, ήταν ταυτόχρονα εκείνο που από καταβολής του χρησιμοποίησε στάνταρ αξιολόγησης της μουσικής, στα οποία ουδέποτε έκανε εκπτώσεις.
Χάρη στην ευχέρεια που απολάμβανε από το ζεύγος Καββαθά, ήταν το μόνο έντυπο του “πολιτιστικού” χώρου που δεν προσαρμόστηκε ποτέ στα κελεύσματα των trend setters και τις χυδαίες ευκολίες του “δαιμονοποιημένου” σήμερα lifestyle.
Όλα σχεδόν τα ξένα και ελληνικά μουσικά ρεύματα που έμελλε να δεσπόσουν, παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά από τις σελίδες του ΗΧΟΥ. Οι λοιποί ανά την επικράτεια “πολιτιστικοί παράγοντες” τα επικαλούνταν εκ του ασφαλούς, όταν ήταν πια ενσωματωμένα στο mainstream.
Δυστυχώς ποτέ δεν κατάφερα να αποκτήσω το συλλεκτικό πρώτο τεύχος.
Και φυσικά ποτέ δεν περίμενα ότι τα 3 αντίτυπα από το τελευταίο τεύχος που αγόρασα θα γίνονταν συλλεκτικά (τα 2 τα άφησα σε καφετέριες).
Χαμογελώντας αισιόδοξα για όσα έρχονται και υψώνοντας, μαζί σου, το μέσο δάκτυλο σε όλους τους δήθεν, δηλώνω παρών.
Αποστέλλω πάραυτα e-mail για τις λεπτομέρειες.
Κράτα γερά!